Kategoria: Aktualności

Konkurs „Myśliwi dzieciom, dzieci przyrodzie”

„Myśliwi dzieciom, dzieci przyrodzie”  to hasło konkursu, do którego organizatorzy tj. Szkoła Podstawowa Nr 2 w Lubsku i Koło Łowieckie „Jeleń” Brody zaprosili okoliczne szkoły i przedszkola. Celem konkursu jest pogłębienie wiadomości na temat życia zwierzyny łownej oraz poznanie tradycji, zwyczajów i gwary łowieckiej.

Aby zachęcić dzieci do uczestnictwa w tym przedsięwzięciu odbyłem spotkania z uczniami lubskiej dwójki. Dzieciom spodobała się proponowana przez organizatorów formuła konkursu i deklarowały liczny w nim udział. Konkurs został pomyślany jako impreza 3-etapowa. Jej część pierwsza polega na wykonaniu plakatu na  temat „Zwierzyna łowna zimą”. Etap następny to wykonanie budki lęgowej dla ptaków.  Zadaniem uczestników części trzeciej będzie recytowanie wierszy o tematyce łowieckiej. Każdy etap konkursu oceni komisja składająca się z przedstawicieli koła łowieckiego i nauczycieli szkoły. Zwycięzcy poszczególnych etapów zostaną nagrodzeni podczas finału zaplanowanego w miesiącu maju br. W finale wystąpią również 3-osobowe zespoły szkół rywalizując w kategorii tradycje, zwyczaje i gwara łowiecka. Udział w każdym z etapów konkursu to szansa na zdobycie punktów dla swojej szkoły, a ich łączna suma zdecyduje o zajętym miejscu. Fundatorem nagród i wyróżnień jest koło łowieckie „Jeleń” Brody.

W dniu 27 stycznia br. zakończył się etap pierwszy konkursu,  którego uczestnicy doręczyli prawie 80 plakatów.  Z niemałym trudem wytypowaliśmy najlepsze prace mając jednocześnie świadomość, że jest to subiektywna ocena komisji. Większość przedstawionych do oceny plakatów wzbudziła podziw oceniających. Jednak warunki konkursu musiały być dotrzymane, co ograniczyło ilość wyróżnionych prac. Do 2 marca komisja oczekuje na prace wykonane przez przedszkolaków z materiałów do recyklingu na temat „Zwierzyna łowna”. Spodziewamy się ciekawych eksponatów i bólu głowy członków komisji podczas ich oceniania.

R.K.

OGŁOSZENIE

Zarząd Koła informuje, że wysokość składki na rzecz PZŁ w roku 2020 wynosi:

  1. normalna – 363,00 zł
  2. ulgowa – 203,00 zł – (członkowie którzy ukończyli 70 rok życia)

Należność prosimy wpłacać wyłącznie (!!!) na konto koła w nieprzekraczalnym terminie do 20 GRUDNIA br.

Nr konta:
65 1020 5460 0000 5502 0046 5765

Do dnia 21 GRUDNIA prosimy również o złożenie, u osób funkcyjnych w kole, legitymacji PZŁ celem potwierdzenia wpłaty w ZO PZŁ.

Edukacji łowieckiej ciąg dalszy

Inauguracja kolejnego roku współpracy naszego koła łowieckiego „Jeleń” Brody ze Szkołą Podstawową Nr 2 w Lubsku miała miejsce w Lubskim Domu Kultury w dniu 29 października br. kiedy zaproszony przez uczniów klas pierwszych uczestniczyłem w uroczystości pasowania. Podniosły charakter tego wydarzenia, a zwłaszcza momenty ślubowania na sztandar szkoły i pasowania, z pewnością na zawsze pozostaną w pamięci pierwszaków. W części artystycznej tej uroczystości podziwiałem zaangażowanie i determinację z jaką te dzieciaki prezentowały przygotowany na tę okoliczność program. Były krótkie wierszyki i wspólne tańce, a ich wykonawców oklaskiwali zgromadzeni na widowni członkowie rodzin, znajomi i uczniowie starszych klas tej szkoły.

W pierwszych dniach listopada odwiedziłem klasy pierwszaków podziwianych wcześniej na scenie LDK. Podczas tych lekcji dyskutowaliśmy o dzikich mieszkańcach naszych pól i lasów, a dzieci żywo zainteresowane tątematyką chętnie dzieliły się swoimi obserwacjami dotyczącymi życia zwierząt. Rozwiązywanie przygotowanych przeze mnie przyrodniczych zagadek nie sprawiało dzieciom większych trudności, co świadczy o sporym, jak na ten wiek, zasobie przyrodniczej wiedzy. Lekcje kończyłem wręczając dzieciom drobne upominki, które z pewnością pomogą utrwalić w ich pamięci nasze spotkania.

Po kilku dniach od spotkania z pierwszakami zostałem zaproszony na zajęcia w świetlicy szkoły, gdzie przywitano mnie gromkim „Darz Bór”. Było to dla mnie miłe zaskoczenie, a jednocześnie potwierdzenie, iż w pamięci tych dzieci coś jednak z naszych ubiegłorocznych spotkań zostało. Podczas tego spotkania rozmawialiśmy o sposobach przygotowywania się zwierząt do zimy i możliwościach, jakie mają ludzie, aby pomóc zwierzętom i ptakom przetrwać ten trudny okres. Dzieci zadeklarowały, że zebrane wcześniej żołędzie to wstępna pomoc dla zwierzyny leśnej, a jej kontynuacją będzie wykładanie karmy do ptasich karmników. To spotkanie również kończyłem przyrodniczymi zagadkami i wręczaniem drobnych upominków. W miłej atmosferze dzieci obiecały mi ponowne zaproszenie, z którego z pewnością skorzystam.

R.K.

72 sezon polowań zbiorowych rozpoczęty!

Ciepłym wieczorem, 17 sierpnia, 30 myśliwych spotkało się, aby inauguracyjnie otworzyć kolejny już sezon polowań zbiorowych. Sezon 2019/2020 w naszym kole łowieckim „Jeleń” Brody rozpoczynamy w tradycyjny już sposób — polowaniem na ptactwo. Po odegraniu sygnału „zbiórka myśliwych” nad brodzkim stawem, myśliwi oraz stażyści stanęli w szeregu. Pieski, towarzysze łowów, energicznie zaznaczały swoją chęć do wodnej kąpieli i aportowania. Łowczy kol. Marek Rudziak, jako prowadzący polowanie, zabrał głos. Przywitał wszystkich uroczyście, opowiedział o aktualnym polowaniu oraz przypomniał zasady bezpieczeństwa. Kolega Jan poinformował, że groble są dobrze wykoszone i można spokojnie zająć pozycję wokoło stawu. Po „apelu” rozeszliśmy się małymi grupkami, rozstawiając pojedynczo w bezpiecznych odstępach.

Chwila oczekiwania. Szuwary i trzciny szumią delikatnie od wiatru, który towarzyszy nam w ten dzień. W oddali słychać sygnał rozpoczynający polowanie… Pierwsze kaczki wzbijają się nad lustro wody. Zaczynają szesnastki, zdecydowanie najliczniejsze wśród naszych kolegów. Raz z prawej, raz z lewej. To blisko, to dalej. Co chwilę da się usłyszeć dwudziestkę. Pieski zaczęły głosić, rozlegają się pluski wody. Dubeltówki rytmicznie zaznaczają swoją pozycję. Aż tu nagle, niczym grzmot pioruna lub ciężka armata, głośno i wyraźnie — dwunastka… Słychać ją z daleka. Raz po raz. Buh… Bah… Lekkie i mniejsze dwururki, nie poddając się wciąż często dokazują. Po około godzinie, z wolna wszystko zaczyna następować rzadziej i rzadziej. Nastaje cisza. Ostatnie dwa huki padają w momencie odgrywania sygnału „koniec polowania”.

Udajemy się na miejsce zbiórki, czekamy na kolegów, którzy przywędrują z dalszych części stawu lub znajdą postrzałki w gęstych trzcinach. Po chwili pokot zostaje ułożony i zwieńczony „Piórem na rozkładzie”. Kolega łowczy starannie przypatruje się, weryfikując oraz próbując ocenić, kto zostanie królem polowania. Okazuje się, że wybór jest trudny, ponieważ pozyskane „pióra” są bardzo do siebie podobne. Po dłuższej chwili do „komisji” dołączają również inni doświadczeni koledzy myśliwi. Jednak i to nie pomaga w wyborze. Nie sposób łowczemu jednoznacznie podjąć decyzję. Rozwiązaniem pozostaje wylosowanie króla. Wszyscy nominowani do tytułu zgadzają się co do takiej formy wyboru. Prowadzący polowanie zbiera więc odpowiednią liczbę łusek naboi w czerwonym kolorze, dodając tę jedną „szczęśliwą”, niebieską. Wkrótce potem już wiemy, że królem zostaje v-ce prezes kol. Krzysztof Siemion. Po uroczystym odegraniu „króla polowania” i gratulacjach, łowczy przechodzi do spraw ważnej wagi…

Ze smutkiem prosi o uczczenie minutą ciszy, naszego kol. Józefa Chwałka, który kilka miesięcy temu odszedł do Krainy Wiecznych Łowów. „Niech Mu knieja wiecznie szumi.”.

Po czym stanowczo przechodzi do swojej wypowiedzi, poważnego wykładu, który podnosi ważne kwestie. Z życia naszego koła, etyki, koleżeństwa, krzewienia kultury łowieckiej i tradycji, pracy na rzecz koła, a także planów na przyszłość. Każdy z tych aspektów, kol. łowczy porusza bardzo wnikliwie i szczegółowo. Przypomina, poucza, wskazuje błędy i nakreśla wzorowe zachowania. Wszystko po to, abyśmy dbali i pielęgnowali wartości, wypracowane przez lata w naszym kole. Abyśmy dalej mogli cieszyć się urokami Polskiego Łowiectwa. Oraz aby nasze koło „Jeleń” w Brodach było dumne ze swoich myśliwych. I jak podkreślił: „Aby nikt nigdy, nie miał nam nic do zarzucenia”.

Tym oto sposobem 72 sezon polowań zbiorowych w kole „Jeleń” Brody został rozpoczęty!

Darz Bór,
T.S.

Pracujemy dalej!

Koniec roku szkolnego tuż, tuż, oceny wystawione, a na szkolnym korytarzu wyczuwa się już atmosferę nadchodzących wakacji. Skoro te ostatnie dni w szkole traktowane są tak trochę na luzie, to dlaczego nie wykorzystać tego czasu na kolejne spotkanie. Po krótkiej rozmowie z panią „od biologii” następnego dnia mam lekcję z kl. VII lubskiej ” dwójki „. To już 14-sto latkowie, zamierzam więc zapytać ich o stosunek do myśliwych, łowiectwa, a także w ogólnych zarysach przedstawić zadania i sposób funkcjonowania naszego stowarzyszenia.

Po moim krótkim wprowadzeniu ciekaw byłem ich opinii i ich uzasadnienia. Niestety nie otrzymałem na moje pytania odpowiedzi. Uznałem to w części za przejaw obojętności i w pewnym stopniu niechęci, ale nie okazanej z obawy, aby nie urazić prelegenta. Świadczy to o konieczności dalszej, systematycznej pracy z młodzieżą, a jej głównym tematem powinno być wyjaśnianie roli myśliwych w ochronie przyrody. Wiedza o działalności gospodarki łowieckiej jest niezbędnym elementem, który pozwala zwiększyć zaufanie i zbudować jeszcze lepsze relacje publiczne, między mieszkańcami a myśliwymi.

Aby uatrakcyjnić nasze spotkanie, prezentowałem uczniom moje amatorskie nagrania głosów ptaków, a zadaniem słuchaczy było wskazanie wykonawców ptasich treli. Było krucho! W tej dziedzinie również jest wiele do zrobienia. Z trudem udało mi się wyłonić zwycięzców tego „konkursu „. Chyba trochę na wyrost, ale wyróżniłem ich medalami król i wicekról polowania. Spotkanie zakończyłem życzeniami udanych wakacji i przekonaniem, że w kolejnym roku tematów spotkań z młodzieżą szkolną nam nie zabraknie.

R.K.

Wręczenie dyplomów za udział w konkursie

Wiosną dla ptaków

Wiosną, kiedy przyroda budzi się do życia, już od wczesnego ranka cieszy śpiew ptaków. W tym czasie intensywnie poszukują partnerów, aby wkrótce przystąpić do budowy gniazd i wychowywania potomstwa. Jest to więc właściwy czas na zakładanie budek, które ułatwią ptakom osiąganie lęgowego sukcesu. Pomysł zorganizowania konkursu na domek dla ptaków został przez uczniów młodszych klas lubskiej „dwójki” przyjęty z dużym zrozumieniem i szybko przeprowadzony. Przecież ptaki niecierpliwie czekały!

Jury konkursu z niemałym kłopotem wytypowało najlepsze prace oraz przyznało wyróżnienia. Podczas podsumowującego spotkania, w obecności pani wicedyrektor szkoły uczestnicy konkursu otrzymali pamiątkowe dyplomy oraz ufundowane przez zarząd koła upominki.
Wykonane w ramach konkursu budki lęgowe zostaną zawieszone w pobliskim parku, co umożliwi dzieciom obserwację „rodzinnego życia” ptasich lokatorów.

Podczas zaplanowanej w najbliższych dniach wycieczki, dzieci zapoznają się z warunkami, jakie należy spełnić, aby budki lęgowe były chętnie zajmowane przez poszczególne gatunki ptaków. Otrzymane wyróżnienia i upominki z pewnością zwrócą uwagę dzieci na konieczność pomagania ptakom nie tylko zimą.

R.K.

Czy sarna to żona jelenia?

Ferie zimowe to przerwa w zajęciach szkolnych, zawsze witana przez młodzież radośnie. Bo przecież to czas, kiedy już od rana można przypiąć narty czy łyżwy, albo na sankach poszaleć na najbliższej górce. Niestety, tych radosnych wrażeń mogli doświadczyć tylko uczestnicy zimowisk w górach gdzie obfite opady białego puchu utworzyły iście bajkowy krajobraz. Kto nie mógł wyjechać, musiał pogodzić się z brakiem śniegu, a wolny od lekcji czas wykorzystać we własnym zakresie.

Dni wolne od zajęć szkolnych to spory kłopot dla pracujących rodziców. Nie każdy przecież ma dziadków, którzy zawsze pomogą w potrzebie i zaopiekują się wnukami. Z pomocą przychodzi więc szkoła, która organizuje dzieciom czas wolny w formie półkolonii. Aby pomóc szkole w tych zajęciach i w pewnym sensie wpuścić tam świeży powiew lasu „wpisałem się” w program zajęć, kontynuując tym samym dotychczasową współpracę ze szkołą.

Z dziatwą lubskiej „dwójki ” spotkaliśmy się w świetlicy szkoły, gdzie w formie zabawy starałem się sprawdzić, co dzieci zapamiętały z moich dotychczasowych „lekcji ” przyrody. Ciekawiło mnie czy ponowne usłyszę, że sarna to żona jelenia. Pytania w formie zagadek sprawiały, że dzieci żywo interesowały się tematem spotkania. Miłym dla mnie zaskoczeniem był las rąk chętnych do zabrania głosu. Każda prawidłowa odpowiedź była nagradzana. Kolejne zadanie polegało na wykazaniu się wiedzą na temat przedstawionego na fotografii zwierzęcia. Również w tej konkurencji dzieci dobrze sobie radziły przy okazji wskazując na różnice w wyglądzie sarny i jelenia.

Myślę, że moja obecność w szkole to kolejny mały, ale ważny krok na drodze przyrodniczo-łowieckiej edukacji młodzieży, a przekazane upominki będą miłą pamiątką tego spotkania.

R.K.

„Płowej” do paśnika

Nadchodzi zima, a wraz z nią najtrudniejszy okres w życiu dzikich zwierząt. Na szczęście w tym roku obficie obrodziły dęby zaopatrując leśne spiżarnie w duże ilości wartościowej karmy. Korzystają z niej nie tylko dziki ale także jelenie i sarny, które nawet w ciągu dnia można spotkać pod owocującymi drzewami. Jednak z każdym dniem tych naturalnych zapasów ubywa. Aby zaspokoić głód, nie mogąc znaleźć wystarczającej ilości pożywienia w lesie, zwierzęta penetrują obrzeża zabudowań i parki. Pod osłoną nocy pokonują coraz większe odległości tracąc na zdobycie pożywienia znaczne ilości energii.

I właśnie w takim czasie z pomocą spieszą myśliwi wykładając do paśników przygotowaną jesienią karmę. W jej gromadzeniu podobnie jak w latach ubiegłych nie zawiodła młodzież Szkoły Podstawowej Nr 2 w Lubsku. Uczniowie klas I-III tej szkoły zebrali 1.100 kg żołędzi z przeznaczeniem na dokarmianie bytującej w naszych łowiskach zwierzyny płowej. Uczniowie szczególnie zaangażowani w tę akcję zostali obdarowani ufundowanymi przez Zarząd koła słodkimi upominkami. W trakcie przeprowadzonej przy tej okazji pogadanki dzieci zapewniały, iż w podobny sposób będą pomagać zwierzynie w przyszłości.

R.K.

Jeż – Nasz sprzymierzeniec

Jeże, te małe, naziemne ssaki, są bardzo pożytecznymi zwierzątkami, mimo swoich ostrych kolców. Często spotykamy je przechodzące przez asfaltową drogę. Jednak równie często doświadczamy przykrego widoku martwego jeża na szosie. Jeż jest niepotrzebną ofiarą coraz większej liczby samochodów na naszych drogach. Niestety, to objęte częściową ochroną zwierzątko nie przyswoiło sobie bezpiecznego sposobu przekraczania jezdni, co często kończy się dla niego tragicznie. W ten sposób każdego roku ginie ogromna ilość jeży, pomniejszając znacząco szeregi naszych sprzymierzeńców w walce z owadami i gryzoniami.

Aby pomóc tym sympatycznym zwierzętom przetrwać zimę, uczniowie Szkoły Podst. Nr 2 w Lubsku wzięli udział w konkursie polegającym na zbudowaniu domku dla jeża. W ramach konkursu do oceny przedstawiono 24 własnoręcznie wykonane domki, które można było podziwiać podczas zorganizowanej na szkolnym korytarzu wystawy. Komisja konkursowa wyłoniła trójkę zwycięzców oraz przyznała kilka wyróżnień. Już następnego dnia po rozstrzygnięciu konkursu, w poglądowej lekcji ustawiania domku w terenie uczestniczyła klasa pierwszaków tej szkoły. Podczas wycieczki do parku, pokazano dzieciom jak prawidłowo ustawić i zabezpieczyć domek, aby zajął go chętnie kolczasty lokator. Wykonane w ramach konkursu domki zostaną ustawione w odwiedzanych przez jeże miejscach co dla części z nich zwiększy szansę przeżycia trudnego zimowego okresu.

Uczestnicy konkursu zostali zaproszeni do odwiedzenia naszej „Hubertówki” koła łowieckiego „Jeleń” w Brodach. Wycieczkę sfinalizowano 7 grudnia dowożąc dzieci naszą „Bonanzą” holowaną ciągnikiem przez kol. Tadzia Kowalczuka. Już sama podróż takim pojazdem była dla nich ciekawym doświadczeniem. Zwycięzca konkursu towarzyszył kierowcy w charakterze „pilota” w kabinie ciągnika. Podczas pobytu na terenie „Hubertówki” pokazaliśmy gościom nasze „gospodarstwo” w tym maszyny i sprzęt rolniczy, aby przybliżyć zakres działalności myśliwych. Następnie zajrzeliśmy do założonej przed kilkoma laty śródpolnej remizy. O potrzebie urządzania na polnych terenach takich krzaczastych ostoi świadczyła obecność w niej dwóch saren wypłoszonych naszą obecnością. Kilku uczniów (pod naszą opieką) dokonało lustracji terenu z ustawionej w pobliżu ambony.

Na wracającą z remizy grupę czekało ognisko pod wiatą i gorąca herbata. Sygnałem „Posiłek” kol. Zdzisiu Siwik zachęcił do pieczenia kiełbasek, które „połaszowano” wkrótce z wielkim apetytem. Po posiłku wyróżnieni i nagrodzeni uczestnicy konkursu otrzymali pamiątkowe dyplomy i upominki. Zwieńczeniem imprezy była wspólna fotografia zaproszonych gości i organizatorów spotkania oraz deklaracja kontynuowania współpracy w przyszłości.

R.K.

„Hubertowska” zbiorówka

Polowanie w dniu imienin naszego patrona to prawdziwe łowy.

A tak zdarzyło się w dniu 3 listopada br. kiedy na zbiórce w naszej „Hubertówce” stawiło się ponad 30 strzelb i kilku naganiaczy z przyjaciółmi na czterech łapach. Niewątpliwą ozdobą tego zespołu były dwie przedstawicielki płci pięknej kandydujące w naszym kole do roli Dian. Wspaniała, podkreślająca wszystkie barwy jesieni pogoda sprawiła, że już przed polowaniem cieszyliśmy się z tego spotkania. Kiedy zagrały rogi i ustawiliśmy się na odprawę, przemówił prezes koła kol. Jan Kowalczuk, który jako jeden z dwóch prowadzących powitał uczestników polowania podkreślając jednocześnie wyjątkowy, hubertowski charakter łowów. Z kolei łowczy kol. Marek Rudziak jako drugi prowadzący poinformował na jaką zwierzynę polujemy, przypomniał warunki bezpieczeństwa oraz zwrócił uwagę, że w dniu dzisiejszym większe znaczenie ma atmosfera spotkania niż jego końcowego wynik. Jeszcze tylko losowanie kartek stanowiskowych i „Apel na łowy” kończy odprawę.

Koledzy Andrzej Wysocki i Tadziu Kowalczuk, również myśliwi ale dziś w roli „powożących”, zapraszają do pojazdów. Mamy już dwie ” Bonanze „, więc swobodnie lokujemy się w nich i ruszamy. Nagankę przewozi kol. Maciej Anioł, ale jej piękniejszą część chytrze zagarnął kol. Rysiu Wysługocki oferując się prowadzącym jako terenowy samochód „operacyjny”.

Pierwsze pędzenie to rozległe trzcinowisko w pobliżu granicy naszego obwodu,które ze względu na swoje walory zwykle opolowują zapraszani przez nas myśliwi komercyjni. Jednak ze względu na wyjątkowość dzisiejszego dnia dostąpiliśmy zaszczytu polowania w tym rejonie. Obaj prowadzący sprawnie rozstawili myśliwych, niektórym z nich stanowiska wypadły na ambonach. Jeszcze nie wybrzmiał sygnał „Naganka naprzód”, a już padły pierwsze strzały powtarzane echem okolicznych lasów.

Odezwały się rogi podrywające nagankę, wkrótce zagrały psy. Strzały padały po każdej stronie pędzonego miotu, co świadczyło o mnogości zwierza i fachowej robocie rozprowadzających. Mimo upływających minut nikomu czas się nie dłużył. Bo już, już wydawało się, że zabrzmi „Koniec pędzenia”, a tu znowu huknął strzał. Wreszcie jest sygnał kończący miot.

Opadają emocje, schodzimy ze stanowisk, szczęśliwych strzelców nagradzamy złomem, na gorąco komentujemy niedawne przeżycia. Upłynęło sporo czasu bo miot duży, pudeł niewiele to i podnoszenie strzelonej zwierzyny musiało potrwać. Prowadzący decydują aby obstawić jeszcze jeden sąsiedni miot po czym zakończymy łowy, bo to przecież ” Hubertowiny ” mają swoje prawa. Szybko zajmujemy stanowiska, rusza naganka i wkrótce pada kilka strzałów. Nie wszystkie są skuteczne, ale dwóch kolegów dekorujemy złomem, a karawan ponownie ma zajęcie.

Pełni wrażeń, zadowoleni z udanych łowów wracamy do „Hubertówki”. Najmłodsi stażem „fryce” z pomocą naganiaczy układają pokot. A jest co układać. Tak obfitego pokotu (z dwóch pędzeń) dawno nie oglądaliśmy. Prowadzący ogłaszają koniec polowania. Sygnaliści mocno napinają płuca szykując się do otrąbienia pokotu. Kolejno brzmią sygnały: jeleń, dzik, sarna, lis na rozkładzie. Dobrze, że sygnaliści grali tylko po jednym sygnale dla każdego gatunku, który był na pokocie. W innym przypadku ich koncert trwałby blisko godzinę. Tak łaskawy był w swoje Święto nasz patron. Dziękujemy !!!

Nadchodzi moment dekoracji króla polowania, którym został kol. Jan Kowalczuk i wicekrólów, tj. kolegów Marka Rudziaka i Dominika Szefera. „Królewska świta” otrzymuje pamiątkowe medale. A swoją drogą zastanawiającym jest, czym koledzy prezes i łowczy wkradli się w łaski św. Huberta, który tak im w tym dniu darzył. Fanfara „Darz Bór” kończy ten uroczysty pokot. Udajemy się na posiłek, którego daniem głównym jest pieczony dzik z kaszą gryczaną w wykonaniu kolegów Andrzeja Wysockiego i Tadzia Kowalczuka. Dziękujemy Wam Koledzy za Wasze zaangażowanie i wykonaną robotę co sprawiło, że byliśmy uczestnikami wspaniałej, zapadającej w pamięć przygody i jej smakowitego zakończenia.

Darz Bór.
R.K.

Jesienna wyprawa

Pierwsze dni listopada to pora niezbyt sprzyjająca wycieczkom do lasu. Jednak tegoroczne, rozpędzone gorącem lato przedłużyło się do późnej jesieni, ofiarowując nam na początku miesiąca bardzo przyjemną pogodę.

Jest piątek 2 listopada. O poranku jestem w umówionym miejscu nad zalewem „Karaś”. Wkrótce dociera tu grupa młodzieży i nauczycielek ze Szkoły Podstawowej Nr 2 w Lubsku. „Dzień Dobry, Darz Bór” – witamy się i wyruszamy na umówioną wędrówkę. Idąc leśnym duktem wypatrujemy śladów bytowania zwierzyny – edukacja i świadomość przyrodnicza jest bardzo ważnym elementem nauczania dzieci i młodzieży. Na szczęście poprzedniej nocy spadł niewielki deszczyk, co znacznie ułatwia wyszukiwanie i rozpoznawanie tropów.

Trasę naszej wędrówki przecinają odciski racic saren i jeleni, na poboczu widzimy efekt nocnego buchtowania dzików. Nieco w głębi lasu w wyniku systematycznego „wycierania” zamarła kilkudziesięcioletnia sosna. Te oznaki aktywności zwierzyny, dla mnie aż nadto widoczne, nie są tak oczywiste dla towarzyszącej mi grupy. Wyjaśniam im więc różnice w wyglądzie poszczególnych tropów i przyczyny “wycierania” drzew, nie tylko przez dziki. Słuchają z uwagą i obiecują, że podczas następnej wyprawy będą już potrafiły po tropach zidentyfikować leśnych aktorów. Ciekawym epizodem wycieczki jest przypadkowo znaleziony eksponat w postaci wybielonej warunkami atmosferycznymi żuchwy młodego dziczka. Znalezisko wykorzystuję do omówienia różnic w budowie uzębienia zwierzyny łownej.

Kończymy lekcję tropienia i udajemy się w rejon, który zamieszkują lisy. Po drodze oglądamy oznaki bytowania bobrów, które zgryzanymi pniami drzew zaznaczyły w tym rejonie swoją obecność. Na piaszczystym pagórku lisia rodzina mocno się napracowała, wspólnym wysiłkiem zbudowała system głębokich nor (okien) tworząc wygodne i bezpieczne schronienie. Podziwiamy lisią zmyślność i ich “górniczą” umiejętność kopania nor, po czym wracamy na piaskowe zbocze pobliskiego lasu gdzie rozpalamy ognisko. Pieczona na patykach kiełbaska jest smakowitym zakończeniem naszej wyprawy. Kończąc swój pobyt w tym rejonie sprzątamy po biesiadujących tu poprzednikach. Sterta butelek „ląduje” w kilku workach. Zawiozę je do przeznaczonych na szkło pojemników. Wracamy zadowoleni z doznanych wrażeń obiecując sobie w niedalekiej przyszłości kolejną wyprawę.

R.K.

Inauguracja „sezonu” w Szk. Podst. Nr 2 w Lubsku

Początek roku szkolnego 2018/2019 to również właściwy czas na rozpoczęcie kolejnego etapu współpracy ze Szkołą Podstawową Nr 2 w Lubsku. Moja propozycja wizyty w szkole spotkała się z życzliwością dyrekcji i żywym zainteresowaniem nauczycielek co zaowocowało „otwarciem sezonu współpracy” w ten sposób, iż w dniu 25.09. odwiedziłem trzy I-wsze klasy, a w dniu 18.10. dwie klasy II-gie.

Podczas tych wizyt dyskutowaliśmy na temat biologii i życia zwierząt naszych łowisk oraz roli człowieka, również myśliwego w ochronie przyrody. Piszę – dyskutowaliśmy-ponieważ podczas tych lekcji dzieci spontanicznie, z dużym zaangażowaniem zabierały głos na temat poruszanych tematów niejednokrotnie zaskakując dużym zasobem wiadomości.

Moja wizyta dotyczyła także opracowania planu współpracy na cały rok w tym przygotowania się do zgłoszenia szkoły do programu „Ożywić pola”. Przypomnę, że przed kilkoma latami biorąc udział w tym programie, szkoła znalazła się w gronie laureatów. Bylibyśmy szczerze usatysfakcjonowani jeśli udałoby się ten sukces powtórzyć.

R.K.

Ostatnia ambona w sezonie

W celu ustawienia prawdopodobnie ostatniej zbudowanej w tym sezonie ambony, na zbiórkę u łowczego koła stawiła się liczna grupa myśliwych. Tuż po godzinie 8-mej zaopatrzeni w niezbędny sprzęt wyruszyliśmy. Byliśmy ciekawi, który fragment łowiska „ubogaci” ambona zbudowana przez Lecha-Roberta tym się wyróżniająca, że na jej ścianie czołowej widnieje logo koła „Jeleń” Brody.
Jak się wkrótce okazało na miejsce ustawienia ambony łowczy, kol. Marek Rudziak, wybrał ciekawy zakątek w rejonie 23, który i nam przypadł do gustu. Zakrzaczoną, od dawna nieużywaną drogę dojazdową do tego miejsca koledzy Krzysiek i Robert szybko udrożnili, co umożliwi łatwy podjazd pod samą ambonę. Mimo licznej grupy chętnych do pracy kolegów – co czasem utrudniało wręcz ich właściwe wykorzystanie – robota przebiegała sprawnie i ok. godz. 11-tej, kiedy do ustawionej ambony pozostało wykonać drabinę, łowczy zarządził przerwę śniadaniową.

Również i tym razem Marek dowiódł swoich kulinarnych zdolności. Przyrządzona przez niego wyborna wątróbka, wokół pachnący żywicą las i odpowiednia kompania, czy trzeba czegoś więcej? Pałaszowaliśmy ją /wątróbkę/ z apetytem rozkoszując się zapachami umykającego już lata i nieuchronnie zbliżającej się jesieni. Wzmocnieni smacznym posiłkiem w ciągu 30 min. do ambony dostawiono solidną drabinę i było po robocie. Jeszcze tylko porządkowanie otoczenia i ” fajrant „. Robert zaprasza do pamiątkowej fotografii, łowczy dziękuje za przybycie i „nieobcyndalanie” czytaj „odpowiedni stosunek do pracy” i wracamy do domu.

Kolejne takie prace w łowisku dopiero wiosną przyszłego roku. Szkoda.

R.K.

„Koncertowa” inauguracja sezonu polowań zbiorowych

Sobotnim popołudniem, 18 sierpnia 2018, nad stawem w Chełmie Żarskim, stawiło się blisko 30 Kolegów, aby zainaugurować kolejny 71 sezon polowań. W tradycyjny już sposób, bo polowaniem na pióro, otworzyliśmy sezon 2018/2019.
Równie tradycyjnie, pierwszą zbiorówkę poprowadził prezes koła – kol. Jan Kowalczuk.
Jednak witających się jeszcze, rozmawiających ze sobą w mniejszych lub większych grupach Kolegów, spotkało coś (nie)tradycyjnego.

Oto sygnał „Zbiórka myśliwych”, został zagrany przez naszych świeżo upieczonych Kolegów sygnalistów. Był to dla nich inauguracyjny sygnał na polowaniu – z którego dumni byli zarówno sami grający, jak również pozostali Koledzy myśliwi.
Kol. Zbigniew Strzemecki, który tym razem, jak mówił „zapomniał swojej sygnałówki”, ustawił się w linii zbiórki. Jako doświadczony sygnalista, wsłuchiwał się w wygrywane dźwięki, które donośnie i płynnie rozchodziły się nad pobliskim lustrem wody. Na koniec podniósł kciuk w górę na znak, że jest bardzo dobrze !!!

Kol. prezes przywitał wszystkich zebranych Kolegów i przedstawił najważniejsze informacje dotyczące polowania. Zwrócił się do sygnalistów „To teraz Apel na łowy?” – na wpół komendą, na wpół zapytaniem. Jak gdyby zadawał sobie pytanie „Czy tego też się nauczyli? Czy i to potrafią zgrać?”. Koledzy Zdzisław Siwik i Tahir Sylaj przyłożyli myśliwskie rogi do ust… I już po pierwszych kilku dźwiękach, wszystko było jasne… to „Apel na łowy”!
Powiększyły się szeregi naszego zespołu sygnalistów koła „Jeleń” Brody! Jesteśmy dumni !!!
Mamy sześciu sygnalistów !!!

Myśliwi zaczęli zajmować stanowiska. Po kilku chwilach, na sygnał „Naganka na przód”, nad zbiornikiem wody uniosły się pierwsze kaczki.

Teraz dwururki zaczęły grać swój koncert. Odzywały się to basowe 12-nastki, to tenorowe 16-nastki. Gdzieniegdzie zagrały „cięte” 20-dziestki. Melodia, której kompozycja trwała przez ponda godzinę.

Przed zachodem słońca okolica ucichła po sygnale „Koniec polowania”.
Koledzy zbierają się na zbiórkę, nieliczni układając pióro na pokot – jest to tradycyjny i uroczysty obrzęd kończący polowanie zbiorowe. Prezes koła kol. Jan Kowalczuk i v-ce prezes kol. Krzysztof Siemion starannie przypatrują się, weryfikując oraz oceniając, kto zostanie królem polowania.

Po raporcie z przebiegu polowania, pokot został zwieńczony „Piórem na rozkładzie”.
Kilka chwil mija i słychać już kolejny sygnał, „Król polowania”.

Po ceremonii wręczenia medali, kol. prezes w asyście v-ce prezesa uhonorowali trzech kolegów, którzy w XX Mistrzostwach Koła w Strzelectwie o Puchar Prezesa Koła stanęli na „pudle”. Koledzy Mirosław Rasilewicz na najwyższym, po jego prawej stronie kol. Ryszard Kałużny i po lewej kol. Lech Robert Szefer. Koledzy otrzymali okolicznościowe dyplomy i piękne statuetki myśliwskich ambon.

Tym oto sposobem 71 sezon polowań zbiorowych w kole „Jeleń” Brody został rozpoczęty!
Koledzy myśliwi już wyczekują październikowej zbiorówki – na grubego zwierza.

Darz Bór!

Zażalenie na Łowczego Koła!

Zaczęło się jak zwykle. Telefon sygnalizuje otrzymanie SMS-a. Jest czwartek, a wiadomość przesłał łowczy koła.

Pełen najczarniejszych myśli, ale z nadzieją, że moje obawy się nie spełnią czytam:
„W sobotę stawiamy ambonę”. Jednak potwierdziło się porzekadło: Nadzieja matką głupich.
Moja nadzieja, że choć jedną sobotę spędzę po swojemu prysnęła, jak bańka mydlana.
Łowczy, ten człowiek bez serca, wzywa nas w kolejną upalną sobotę do roboty. Bo umyślił sobie, że powymienia wszystkie stare ambony, a nawet ustawi dodatkowe w ciekawych rejonach łowiska. No dobra, ale czy trzeba to robić w takim tempie i w takim czasie? Sezon urlopowy w pełni, pogoda tropikalna, normalni ludzie prażą się w słońcu lub moczą w wodzie, a my? My stawiamy ambony, choć pot po j…ch cieknie. W skrytości ducha zaczynam żałować, że podczas ostatnich wyborów głosowałem na tego człowieka, a po wyborach nie ukrywałem zadowolenia, że nadal będzie naszym łowczym. O święta naiwności! Przecież każdy inny kolega na tym stanowisku by nas tak nie katował. Pomyślałem, że gdyby to było możliwe, to powinno się wymazać wszystkie soboty z notatnika łowczego, choć ten krwiopijca i tak znalazłby inne rozwiązanie by postawić na swoim.

Mojego „doła” jednak nie podzielali inni koledzy, którzy licznie stawili się do pracy. Zgrabną ambonę ustawiono w miejsce jej wysłużonej poprzedniczki. Uśmiechnięci, zadowoleni z wykonanej pracy koledzy pozują do pamiątkowej fotografii przecząc moim czarnym, nieuzasadnionym rozważaniom. Bo to przecież dzięki takiemu łowczemu „krwiopijcy”, mamy wzorowe zagospodarowane łowiska i urządzenia łowieckie umożliwiające
bezpieczne wykonywanie polowania.

Myślę też, że zgodni jesteśmy co do tego iż trudno byłoby nam sobie wyobrazić innego człowieka na tym stanowisku.

R.K.

Jak pomóc zwierzętom uzupełniać składniki pokarmowe?

Wiosenne prace w łowisku to nie tylko remont urządzeń łowieckich lub ich wymiana na nowe. To również systematyczne przyorywanie ziarna kukurydzy na buchtowiskach, uprawa poletek zgryzowych czy sadzenie drzew i krzewów owocowych. Niezwykle ważnym jest, aby w tym okresie umożliwić zwierzynie korzystanie z soli zawierającej niezbędne składniki, które są warunkiem prawidłowego funkcjonowania osłabionych po zimie organizmów. Jest to również jednym z warunków prawidłowego wzrostu poroża jeleniowatych.

Mając te względy na uwadze koledzy Marek, Mariusz i Robert w dniu 18 maja br. ustawili i zaopatrzyli w sól 30 szt. nowych lizawek, czyli drewnianych słupków z kostką soli umieszczoną na szczycie. Efekty tych zabiegów będą widoczne w okresie najbliższego rykowiska, kiedy to oczy nemrodów cieszyć będą wspaniałe wieńce jeleni byków. A jeśli Bór Zdarzy, może któryś z nich uszczęśliwi swym porożem choć jednego z wymienionych kolegów. I oby tak się stało.

R.K.

Nowa ambona „jest git!”

Łowczy zarządził: zbiórka w sobotę o 8.00, wyjazd o 8.05. Kto się spóźni nie dostąpi zaszczytu wyjazdu w łowisko w moim towarzystwie.

Jako, że Marek ma wśród naszej braci niekwestionowany posłuch, stawiliśmy się karnie przed wyznaczoną godziną. Niektórzy z nas, aby nie przysnąć, „czuwali” do świtu, co było widać po przekrwionych oczach i zmęczonych twarzach. Ustawianie ambony w Jego towarzystwie to czysta przyjemność i prawie relaks w renomowanym SPA. A wynika to z tej prostej przyczyny, że łowczy bierze na siebie najcięższe prace, nam pozostawiając takie drobnostki jak korowanie czy podawanie gwoździ.

Wyjechaliśmy prawie o wyznaczonej 8.05 – no może pół godziny później, bo łowczy zdecydował, aby trochę poczekać na Janka, który być może wczoraj trochę „zaniemógł”. W drodze do łowiska zajechaliśmy do niezastąpionego jak dotąd Stasia, który czekał już przy swoim ciągniku. Był tam też – ku naszemu zdumieniu – w doskonałej formie Janek, na którego jak się okazało niepotrzebnie czekaliśmy z powodu niecnych sugestii łowczego. Załadowaliśmy pudło ambony i po kilkunastu minutach byliśmy na miejscu.

Pod kierunkiem łowczego sprawnie połączyliśmy przywiezione pudło ze „zgrabnymi nogami” i przystąpiliśmy do ustawiania kompletnej już ambony. Niespodzianek nie było. Doświadczona ekipa pod odpowiednim kierownictwem nie zawiodła. Posadowienie ambony i przystawienie wcześniej przygotowanej drabiny trwało kilkanaście minut, po których Krzysiek jako pierwszy wszedł na górę i skonstatował: „jest git!”.


Jeszcze tylko porządkowanie terenu, zbieranie narzędzi i koniec roboty. Robert wzywa ekipę do pamiątkowej fotografii – nie ma go na niej – nie ma na niej także jego ojca Lecha, naszego długoletniego członka Koła „Jeleń” Brody, który niechybnie nadzorował nasze poczynania z Krainy Wiecznych Łowów, dokąd św. Hubert powołał go na początku marca br.

Kończymy trochę zawiedzeni, że łowczy nie otwiera swojego bagażnika, w którym zawsze miał przygotowane specjały na podsumowanie dobrej roboty. Ale jego słowa: „zapraszam do siebie na grilla ” natychmiast poprawiają humory.
Wracamy zadowoleni z wykonanej roboty w łowisku, a po cichu i z tego, że łowczy i tym razem nie zawiódł.

R.Kałużny

Wiosenne prace w łowisku

Nareszcie nastała wiosna a z nią konieczność wykonania wielu zadań w łowisku. Oprócz prac pielęgnacyjnych na poletkach i sadzenia drzew owocowych, podobnie jak latach poprzednich nasze łowiska wzbogaciliśmy wypuszczając ponad 60 bażantów.

W poprzednim sezonie intensywnie tępiliśmy drapieżniki, co powinno korzystnie wpłynąć na wzrost pogłowia tych pięknych ptaków. Kilkuletnie już wysiłki koła, zmierzające do stałej obecności bażantów w naszych łowiskach,przynoszą pozytywne rezultaty, co zachęca do dalszych działań w tym zakresie. Przed wypuszczeniem ptaków w łowisku ustawiliśmy dodatkowe podsypy.  Mamy cichą nadzieję, że w niedalekiej przyszłości ukoronowaniem naszych działań będzie zbiorówka,  na zakończenie której prowadzący polowanie poda komendę „bażant na rozkładzie”.

R. K.

Myśliwi w szkole

Wizyta w szkole – drapieżniki

Moja kolejna, druga w tym roku wizyta w Szkole Podstawowej Nr 2 w Lubsku wypadła 21 grudnia.
Odwiedziłem dzieci czterech klas, a głównym tematem tych spotkań była rola drapieżników w środowisku. Dzieci brały aktywny udział w dyskusji i nie tylko żywo interesowały się tematem, ale wykazywały się sporymi wiadomościami w tym zakresie. Duże zainteresowanie słuchaczy wzbudzała moja prezentacja wabienia drapieżników w tym lisa na pisk myszy i kniazienie zająca. Dzieci słuchały z otwartymi ustami, a kiedy w pewnym momencie na odgłosy mojego wabienia uchyliły się drzwi i do klasy zajrzał pan woźny szkoły, dzieci wybuchnęły śmiechem w nieoczekiwany sposób przekonane o skuteczności wabienia. Wybierając się do szkoły zamierzałem zasygnalizować i przybliżyć bez wątpienia ważną rolę drapieżników w przyrodzie i to jak sądzę udało mi się uzyskać.
R.K.

Kolejne prace w łowisku

W ostatni piątek i sobotę (15 i 16.09.2017) wykonywano kolejne prace w łowisku. Wymieniono uszkodzone drabiny dwóch ambon oraz postawiono nową, usuwając już zagrażającą bezpieczeństwu  „staruszkę”. W pracy pomagało kolejne pokolenie kandydatów na myśliwych.

R.K.

 

Nowa ambona

W dniu dzisiejszym (9.09.17) w rejonie nr 12 (Tarnów) kolejna wysłużona ambona ustąpiła miejsca nowej, wygodnej i bezpiecznej. Oto jak żałośnie wyglądała poprzedniczka dziś ustawionej, z którą wiążą wspomnienia przeżytych emocji nasi koledzy po strzelbie. Oby jej następczyni równie pozytywnie zapisała się w pamięci jej użytkowników.

K.R.

Wymiana wysłużonych urządzeń łowieckich

W ramach sukcesywnej wymiany wysłużonych urządzeń łowieckich w dniu 26.08.br ustawiono w rej. 19 obw. 199 nową ambonę. Jej wykonawcy to doświadczona ekipa, która pod kierunkiem łowczego dokonała już 4-tej w br. wymiany starych urządzeń. Wkrótce zostanie ustawionych kilka kolejnych ambon, co z pewnością ułatwi bezpieczne wykonywanie polowania przez członków naszego koła.

 

Inauguracja 70-tego sezonu polowań zbiorowych

W sobotnie popołudnie, 19 sierpnia 2017 roku zainaugurowaliśmy już 70 – ty, jubileuszowy sezon polowań zbiorowych, polując na pióro.

Blisko 30 różnego rodzaju dwururek w rękach Kolegów i jednej Diany ustawiło się na zbiórce.

Tradycyjnie już, pierwszą zbiorówkę poprowadził kol. prezes koła – kol. Jan Kowalczuk.

Po zajęciu stanowisk, na sygnał rogu zerwały się nad lustro wody i poszybowały w błękit oświetlonego zachodem słońca, pierwsze kaczki.

Odezwały się dwururki, guldynki. I tak przez ponad godzinę.

Swoje niezawodne umiejętności, w tym czasie, prezentował towarzysz łowów kol. Ryśka Kałużnego, wahtelhund – Grot. Nie schroniły się przed nim i te zbarczone.

I tylko kilkadziesiąt śnieżnobiałych łabędzi, było poirytowanych obecnością w wodzie „intruza”.

Pierwsze lekcje praktyki i poznawania tajników łowiectwa pobierał stażysta – Tahir.

Dziadek Wiesiek B. motywowany przez wnuka Tobiasza próbą gry na rogu, dwoił się i troił na stanowisku żeby pochwalić się sukcesem przed wnukiem. Niestety zawiódł, a Tobiasz miał bardzo dużo pracy sprzątając na stanowisku łuski po dziadku.

I tak o zachodzie słońca spotkaliśmy się przy ognisku na zbiórce.

Króla nie trudno było wskazać, jako że od wielu, wielu sezonów tytuł ten pozostaje w rodzinie Szeferów ( w kole polują trzy pokolenia). Tak było i tym razem, królem został ten „środkowy” w rodzie – Lech Robert Szefer, a v – ce królem łowczy koła, kol. Marek Rudziak.

Po ceremonii wręczenia medali, kol. prezes w asyście łowczego i sekretarza uhonorował 5 – ciu kolegów ( nieobecnych na uroczystościach jubileuszu koła) medalem „ Zasłużony dla Koła Łowieckiego Jeleń Brody”.

 

Po uroczystej zbiórce przy ognisku i kiełbaskach wspomnienia, żarty i plany na poranną zbiorówkę „na sady”.

W niedzielny świt polowanie prowadził strażnik koła kol. Bazyli Bawtro. Wbrew wieczornym deklaracjom przy ognisku, na zbiórce zjawiła się tylko połowa uczestników. Przy kilkunastu strzelbach, dużym lustrze wody, pokot nie był duży.

Nie mniej, nie trudno było wyłonić króla. I nie trudno odgadnąć kto nim został ……………

Oczywiście, że Szefer Lech – senior ( dziadek).

A później, przy ognisku poczęstunek – przystawka, do wspólnego, rodzinnego  niedzielnego śniadania.

I do następnego spotkania na zbiorówce. Tym razem na grubego zwierza. W październiku.

K. J.

Darz Bór !

Nowe ambony – bezpieczeństwo polowań

W trosce o bezpieczeństwo polujących kolegów z łowiska systematycznie usuwane są stare wysłużone ambony. Ich miejsce zajmują nowe urządzenia, które będą służyły kolejne lata. W ostatnim czasie w obw. 199 pod kierunkiem łowczego koła ustawiono dwie nowe ambony, przy których ich wykonawcy wykonali pamiątkowe fotografie.

70-lecie KŁ ,,Jeleń” Brody

W dniu 24 czerwca 2017r. świętowaliśmy obchody 70–tej rocznicy powstania naszego Koła Łowieckiego „Jeleń” Brody.

Na komendę Kol. Ryszarda KAŁUŻNEGO – prowadzącego uroczystości, sygnałem myśliwskim w wykonaniu reprezentacyjnego zespołu Sygnalistów Myśliwskich KŁ”Jeleń”  Brody, zostaliśmy zawołani na uroczystą zbiórkę. Przy dźwiękach „Marszu św. Huberta” został wprowadzony na dziedziniec „Hubertówki” sztandar  i odegrany przez sygnalistów sygnał „Powitanie”. Naszą uroczystość zaszczycili swoją obecnością m.in.:
– przedstawiciel najwyższych władz polskiego łowiectwa, v – ce prezes NRŁ PZŁ  Kol. Bolesław TATARZYCKI
– przedstawiciel władz łowieckich okręgu zielonogórskiego, przewodniczący ZO PZŁ w Zielonej Górze, łowczy okręgowy w Kol. Jacek BANASZEK
– Wójt Gminy Brody – Pan  Ryszard KOWALCZUK.

Następnie  zabrał głos  kol. Jan Kowalczuk – prezesa koła, który przywitał wszystkich uczestników uroczystości słowami „WITAM WAS BRACIA MYŚLIWI”,  i przypomniał  najważniejsze chwile z historii naszego koła….. 70–ty obchodzony  jubileusz, zobowiązuje nas do uczczenia pamięci 14-tu bohaterskich założycielach, którzy 18 maja 1947 r. zwołali zebranie założycielskie, by kilka godzin później zostali aresztowani przez UB. Pamięć ta uwieczniona „Aktem założycielskim”, przechowywanym w archiwach koła jak skarb największy. Bo tak naprawdę pierwsze dwa koła (w tym „Jeleń” Brody) powstały w 1948 roku ze Stowarzyszenia Myśliwskiego „JELEŃ” Żary .Racjonalna i mądra polityka kolejnych pokoleń naszych Kolegów pod kierownictwem kolejnych 6-ciu śp. prezesów: Ludwika DOMARCZUKA, Józefa JAKUBCA, Mariana SOCZÓWKI, Franciszka KAŁUŻNEGO, Kazimierza BORSUKA i Michała ORZECHOWSKIEGO sprawiły, że nową rzeczywistość polityczną Polski na początku lat 90 -tych XX w. przyjęliśmy z zadowoleniem, ale i nowymi, nie spotykanymi do tej pory, wyzwaniami. Musieliśmy sami opłacać szkody łowieckie, straciliśmy przez upadłość banku nasze oszczędności, stanęliśmy w kampanii przeciwko prywatyzacji lasów.Niczym feniks z popiołów, dzięki zaangażowaniu i naszej solidarności odbudowaliśmy nasz potencjał, siłę i go pomnożyliśmy. Pod koniec lat 90 -tych przejęliśmy w zagospodarowanie ponad 300,00 hektarów łąk i gruntów, zakupiliśmy ciągnik rolniczy i  sprzęt niezbędny do gospodarowania. Mimo ogromnego wysiłku i ogromu pracy, myśliwych przybywało i podejmowaliśmy nowe wyzwania. Dwadzieścia lat temu zainicjowaliśmy by koło posiadało swoje sacrum – sztandar, w ten sposób zapoczątkowaliśmy piękną tradycję w okręgu zielonogórskim. Ten wysiłek został dostrzeżony przez najwyższe władze polskiego łowiectwa; sztandar nasz wkrótce, jako pierwszy w okręgu, został odznaczony najwyższymi odznaczeniami łowieckimi: Złotym Medalem Zasługi Łowieckiej a następnie Złomem. Wielu naszych Kolegów  zostało również  uhonorowanych odznaczeniami regionalnymi i kolejnymi medalami zasługi łowieckiej, w tym najwyższymi: 6 Złotych Medali Zasługi Łowieckiej,  4 Medale św. Huberta i 2 Złomy. Przedstawiciele naszego koła, godnie  reprezentowali je na zewnątrz, uczestnicząc w pracach komisji problemowych ORŁ i pełniąc ważne funkcje. Byliśmy godnie reprezentowani w najwyższych władzach Polskiego Związku Łowieckiego. Swoją postawą i działaniem podkreślamy bezcenną wartość, jaką jest jedność i wartości  Polskiego Związku Łowieckiego. O naszej istotnej roli, pozycji  i gościnności świadczyły wizyty najwyższych przedstawicieli naszych władz, chociażby w osobach prezesa i v -ce prezesa NRŁ oraz łowczego krajowego. Mieliśmy zaszczyt gościć 50 -cio osobową delegację „Polskich Dian” czy też już dwa lata po wstąpieniu do Unii,  30 – sto osobową delegację eurodeputowanych z wielu krajów Europy. Wielokrotnie gościliśmy  Reprezentacyjny Zespół Muzyki Myśliwskiej Polskiego Związku Łowieckiego. Naszą 70 – cio osobową wspólnotę w KŁ „JELEŃ” Brody łączy nie tylko pasja łowiecka. Pamiętamy także o tradycjach przekazywanych z pokolenia na pokolenia. W naszych szeregach są już trzy pokolenia  które należą do naszej wspólnoty. I mamy to szczęście, że są wśród nas dwaj Koledzy: Ryszard KAŁUŻNY (starszy od koła o 108 dni) i Mirosław SŁODKOWSKI (kilka miesięcy młodszy od koła), którzy są niejako łącznikami pokoleń i świadkami pierwszego okresu aktywności koła. Strażnikami Jego pamięci. Łączą nas również inne, szlachetne wartości. Bo jak nazwać naszą bezinteresowną pomoc powodzianom na południu Polski czy ulgę osobom niepełnosprawnym przez zakup sprzętu. A radość jaką niesiemy rodzinom uczestnicząc w akcji „Szlachetna paczka”, czy nasz wkład w budowę żarskiego hospicjum. Kto z nas nie pamięta, jakże trudną i długą ale zwycięską, batalię przeciwko próbie  archaicznej formy eksploatacji pokładów węgla brunatnego z terenów naszych obwodów – gminy Brody i Gubin. A wykonanie uchwały – testamentu sprzed 40 lat i budowa „Hubertówki” wraz z zapleczem gospodarczym, ileż to było wysiłku i wyrzeczeń. Bezcenna bywa nasza solidarność i pomoc w prozie dnia codziennego. Czy to w chwilach trudnych, smutnych czy też radosnych. W tych sytuacjach podkreślamy, że jesteśmy razem i służymy sobie pomocą. Pamiętamy  o Kolegach, którzy odeszli do Krainy Wiecznych Łowów, a dowodem są chociażby niemi świadkowie w kniei – kamienne obeliski, a przy nich płonące znicze, symbole naszej pamięci. Bardzo dobrze układa się nam współpraca z lokalnymi społecznościami i instytucjami. Wychowujemy młode pokolenie, dwie szkoły z Lubska, których to dzieci i młodzież  uczestnicząc w akcji „Ożywić pola” odniosła wielkie sukcesy. A bieżący wysiłek w zagospodarowaniu  obwodów, by knieja była bogata, zwierzyna  nakarmiona, a rolnicy spokojni. Służy temu niemalże kompletne usprzętowienie w maszyny rolnicze, zagospodarowanie obwodów, pól i łak. Te sukcesy i powodzenia nie są bezimienne. Nie byłoby ich również, gdyby nie cichy bohater dnia dzisiejszego  i ich współautorzy – nasze kobiety; żony, przyjaciółki i nasze rodziny. To dzięki ich wyrozumiałości, tolerancji i anielskiej cierpliwości możemy realizować naszą pasję i budować pozycję koła w historii polskiego łowiectwa. Ich autorami są przede wszystkim myśliwi z naszego koła. W dowód uznania i wysiłku w budowę i znaczenie koła w zielonogórskim i polskim łowiectwie, doceniając nasz wysiłek Naczelna Rada Łowiecka w Warszawie,  ORŁ w Zielonej Górze oraz  Zarząd Koła „Jeleń”  Brody wyróżniły Kolegów nadaniem odznaczeń. Ceremonii wręczenia odznaczeń dokonali Kol. B. Tatarzycki i Kol. J. Banaszek.

I tak w tym uroczystym dniu otrzymali:

Najwyższe odznaczenie łowieckie „ZŁOM”:

–       kol. Ryszard KAŁUŻNY.

Koledzy uhonorowani Złotym Medalem Zasługi Łowieckiej:

–       Bolesław FAŁEK
–       Józef MIKOŁAJCZYK
–       Krzysztof SIEMION
–       Marek RUDZIAK

Koledzy uhonorowani Srebrnym Medalem Zasługi Łowieckiej:

–       Józef BINEK
–       Sławomir MIŚKIW
–       Jan SIEMION
–       Ryszard WYSŁUGOCKI

Koledzy uhonorowani Brązowym Medalem Zasługi Łowieckiej:

–       Tadeusz KOWALCZUK (Lubsko)

Koledzy uhonorowani  odznaką „Za zasługi dla łowiectwa zielonogórskiego”:

–       Ireneusz DZIURDZIEWICZ
–       Krzysztof PIEKŁO
–       Mirosław RASILEWICZ

Koledzy uhonorowani  medalem „50 lat członkostwa w PZŁ”.

–       Ryszard KAŁUŻNY
–       Mirosław SŁODKOWSKI.

Ponadto w ubiegłym roku Uchwałą Walnego Zgromadzenia członków koła, zostało ustanowione wyjątkowe wyróżnienie Medal – Zasłużony dla Koła Łowieckiego „JELEŃ” Brody i na podstawie Uchwały Zarządu Koła to szczególne wyróżnienie otrzymują Koledzy:

–       Bolesław TATARZYCKI
–       Maciej ANIOŁ
–       Bazyli BAWTRO
–       Józef BINEK
–       Wiesław BORGULA
–       Ireneusz DZIURDZIEWICZ
–       Adam GÓRSKI
–       Ryszard KAŁUŻNY
–       Leszek KOWAL
–       Rafał KOWALCZUK
–       Tadeusz KOWALCZUK ( Brody)
–       Jan KOWALCZUK
–       Andrzej KULCZYK
–       Edward MAKOSZ
–       Józef MIKOŁAJCZYK
–       Przemysław MIKOŁAJCZYK
–       Wiesław PAŁĄGIEWICZ
–       Dariusz PAWELEC
–       Krzysztof PIEKŁO
–       Mirosław RASILEWICZ
–       Marek RUDZIAK
–       Jan SIEMION
–       Krzysztof SIEMION
–       Robert SIEMION
–       Andrzej SOCZÓWKA
–       Leszek SOCZÓWKA
–       Mirosław SŁODKOWSKI
–       Zbigniew STRZEMECKI
–       Krzysztof WOŹNIAK
–       Ryszard WYSŁUGOCKI
–       Andrzej WYSOCKI

oraz  inni Koledzy i instytucje, którzy niestety, z różnych powodów nie mogli w tym dniu być obecni. Medale wręczyli kol. prezes koła – Jan Kowalczuk, v – ce prezes kol. Krzysztof Siemion, łowczy koła kol. Marek Rudziak. Wraz z odznaczeniami każdy wyróżniony Kolega i uczestnik uroczystości otrzymał okolicznościowy nóż z pamiątkowym grawerem. Po ceremonii odznaczeń głos zabrali dostojni goście. W przekazanych adresach i ciepłych słowach podkreślali uznanie dla osiągnięć i dokonań Koła, istotną rolę i pozycję Koła w polskim i zielonogórskim łowiectwie, życząc dalszych sukcesów, zdrowia i łask św. Huberta.

Ostatnim punktem wręczania wyróżnień było ogłoszenie wyników XIX Mistrzostw w Strzelaniu o Puchar Prezesa Koła. W sezonie 2017/2018:
–       mistrzem koła został Kol. Dariusz  PAWELEC
–       v – ce mistrzem Kol. Przemysław MIKOŁAJCZYK
–       drugim v -ce mistrzem Kol. Lech R. SZEFER

Po oficjalnej części uroczystości przy sygnale „Marszu św. Huberta” został wyprowadzony sztandar koła. Wznieśliśmy szampanem toast za dostojnego jubilata Koło Łowieckiego „JELEŃ” Brody oraz za odznaczonych i za wszystkich obecnych na tej uroczystości uczestników spotkania z życzeniami  zdrowia i dalszych sukcesów na chwałę polskiego łowiectwa. Odśpiewaliśmy tradycyjne „Sto lat”. Na zaproszenie sygnalistów „Posiłek”,  udaliśmy się na uroczystą biesiadę , gdzie  wspaniały obiad był preludium do kolejnej części serwowanych pysznych dań. Po obiedzie oczywiście urodzinowy tort. Fantastyczne, dla podniebienia i ducha, dzieło Mistrza Marka (myśliwego z Żar). Zgaszenia świeczek dokonał prezes i rozkoszne, apetyczne porcje trafiły na talerzyki.

Na werandzie   „Hubertówki” rozbrzmiewała wspaniała orkiestra z solistką, umilając nam czas i tańce. Spod grillowej wiaty dobiegały przez całą noc zapachy wędzonek zawieszonych w paśniku i dźwięki wznoszonych toastów, przednimi  trunkami sporządzonych przez naszych Kolegów. Przed północą wjechał na salę, rozświetlony sztucznymi ogniami, pieczony dzik.

I tak przy suto zastawionych stołach, wspaniałej koleżeńskiej atmosferze Urodzinowa Biesiada trwała do samego rana … i jeszcze dwie godziny po wschodzie słońca!!!

 

Foto i video-relacja już wkrótce!

Podsumowanie Zbiórki Żołędzi

Podobnie jak w latach ubiegłych także tej jesieni młodzież  Szkoły podstawowej Nr 2 w Lubsku zbierała żołędzie i kasztany z przeznaczeniem na zimowe dokarmianie zwierzyny. Zebrano1500kgtejwartościowej karmy, którą sukcesywnie odbierali ze szkoły członkowie naszego koła. O zaangażowaniu uczniów w te działania niech świadczy fakt zebrania przez rekordzistkę 180kg żołędzi.

Podsumowaniem akcji było spotkanie w dniu 21 grudnia 2016 roku., w trakcie którego 8-ka najbardziej wytrwałych ,,zbieraczy” została wyróżniona dyplomami oraz nagrodzona upominkami. W spotkaniu wzięli udział koledzy Maciej ANIOŁ i Ryszard KAŁUŻNY.

© 2024 Koło Łowieckie "Jeleń" Brody. Designed by Quema Labs.