Tag: nowa ambona

W celu ustawienia prawdopodobnie ostatniej zbudowanej w tym sezonie ambony, na zbiórkę u łowczego koła stawiła się liczna grupa myśliwych. Tuż po godzinie 8-mej zaopatrzeni w niezbędny sprzęt wyruszyliśmy. Byliśmy ciekawi, który fragment łowiska „ubogaci” ambona zbudowana przez Lecha-Roberta tym się wyróżniająca, że na jej ścianie czołowej widnieje logo koła „Jeleń” Brody.
Jak się wkrótce okazało na miejsce ustawienia ambony łowczy, kol. Marek Rudziak, wybrał ciekawy zakątek w rejonie 23, który i nam przypadł do gustu. Zakrzaczoną, od dawna nieużywaną drogę dojazdową do tego miejsca koledzy Krzysiek i Robert szybko udrożnili, co umożliwi łatwy podjazd pod samą ambonę. Mimo licznej grupy chętnych do pracy kolegów – co czasem utrudniało wręcz ich właściwe wykorzystanie – robota przebiegała sprawnie i ok. godz. 11-tej, kiedy do ustawionej ambony pozostało wykonać drabinę, łowczy zarządził przerwę śniadaniową.

Również i tym razem Marek dowiódł swoich kulinarnych zdolności. Przyrządzona przez niego wyborna wątróbka, wokół pachnący żywicą las i odpowiednia kompania, czy trzeba czegoś więcej? Pałaszowaliśmy ją /wątróbkę/ z apetytem rozkoszując się zapachami umykającego już lata i nieuchronnie zbliżającej się jesieni. Wzmocnieni smacznym posiłkiem w ciągu 30 min. do ambony dostawiono solidną drabinę i było po robocie. Jeszcze tylko porządkowanie otoczenia i ” fajrant „. Robert zaprasza do pamiątkowej fotografii, łowczy dziękuje za przybycie i „nieobcyndalanie” czytaj „odpowiedni stosunek do pracy” i wracamy do domu.

Kolejne takie prace w łowisku dopiero wiosną przyszłego roku. Szkoda.

R.K.

Zaczęło się jak zwykle. Telefon sygnalizuje otrzymanie SMS-a. Jest czwartek, a wiadomość przesłał łowczy koła.

Pełen najczarniejszych myśli, ale z nadzieją, że moje obawy się nie spełnią czytam:
„W sobotę stawiamy ambonę”. Jednak potwierdziło się porzekadło: Nadzieja matką głupich.
Moja nadzieja, że choć jedną sobotę spędzę po swojemu prysnęła, jak bańka mydlana.
Łowczy, ten człowiek bez serca, wzywa nas w kolejną upalną sobotę do roboty. Bo umyślił sobie, że powymienia wszystkie stare ambony, a nawet ustawi dodatkowe w ciekawych rejonach łowiska. No dobra, ale czy trzeba to robić w takim tempie i w takim czasie? Sezon urlopowy w pełni, pogoda tropikalna, normalni ludzie prażą się w słońcu lub moczą w wodzie, a my? My stawiamy ambony, choć pot po j…ch cieknie. W skrytości ducha zaczynam żałować, że podczas ostatnich wyborów głosowałem na tego człowieka, a po wyborach nie ukrywałem zadowolenia, że nadal będzie naszym łowczym. O święta naiwności! Przecież każdy inny kolega na tym stanowisku by nas tak nie katował. Pomyślałem, że gdyby to było możliwe, to powinno się wymazać wszystkie soboty z notatnika łowczego, choć ten krwiopijca i tak znalazłby inne rozwiązanie by postawić na swoim.

Mojego „doła” jednak nie podzielali inni koledzy, którzy licznie stawili się do pracy. Zgrabną ambonę ustawiono w miejsce jej wysłużonej poprzedniczki. Uśmiechnięci, zadowoleni z wykonanej pracy koledzy pozują do pamiątkowej fotografii przecząc moim czarnym, nieuzasadnionym rozważaniom. Bo to przecież dzięki takiemu łowczemu „krwiopijcy”, mamy wzorowe zagospodarowane łowiska i urządzenia łowieckie umożliwiające
bezpieczne wykonywanie polowania.

Myślę też, że zgodni jesteśmy co do tego iż trudno byłoby nam sobie wyobrazić innego człowieka na tym stanowisku.

R.K.

Łowczy zarządził: zbiórka w sobotę o 8.00, wyjazd o 8.05. Kto się spóźni nie dostąpi zaszczytu wyjazdu w łowisko w moim towarzystwie.

Jako, że Marek ma wśród naszej braci niekwestionowany posłuch, stawiliśmy się karnie przed wyznaczoną godziną. Niektórzy z nas, aby nie przysnąć, „czuwali” do świtu, co było widać po przekrwionych oczach i zmęczonych twarzach. Ustawianie ambony w Jego towarzystwie to czysta przyjemność i prawie relaks w renomowanym SPA. A wynika to z tej prostej przyczyny, że łowczy bierze na siebie najcięższe prace, nam pozostawiając takie drobnostki jak korowanie czy podawanie gwoździ.

Wyjechaliśmy prawie o wyznaczonej 8.05 – no może pół godziny później, bo łowczy zdecydował, aby trochę poczekać na Janka, który być może wczoraj trochę „zaniemógł”. W drodze do łowiska zajechaliśmy do niezastąpionego jak dotąd Stasia, który czekał już przy swoim ciągniku. Był tam też – ku naszemu zdumieniu – w doskonałej formie Janek, na którego jak się okazało niepotrzebnie czekaliśmy z powodu niecnych sugestii łowczego. Załadowaliśmy pudło ambony i po kilkunastu minutach byliśmy na miejscu.

Pod kierunkiem łowczego sprawnie połączyliśmy przywiezione pudło ze „zgrabnymi nogami” i przystąpiliśmy do ustawiania kompletnej już ambony. Niespodzianek nie było. Doświadczona ekipa pod odpowiednim kierownictwem nie zawiodła. Posadowienie ambony i przystawienie wcześniej przygotowanej drabiny trwało kilkanaście minut, po których Krzysiek jako pierwszy wszedł na górę i skonstatował: „jest git!”.


Jeszcze tylko porządkowanie terenu, zbieranie narzędzi i koniec roboty. Robert wzywa ekipę do pamiątkowej fotografii – nie ma go na niej – nie ma na niej także jego ojca Lecha, naszego długoletniego członka Koła „Jeleń” Brody, który niechybnie nadzorował nasze poczynania z Krainy Wiecznych Łowów, dokąd św. Hubert powołał go na początku marca br.

Kończymy trochę zawiedzeni, że łowczy nie otwiera swojego bagażnika, w którym zawsze miał przygotowane specjały na podsumowanie dobrej roboty. Ale jego słowa: „zapraszam do siebie na grilla ” natychmiast poprawiają humory.
Wracamy zadowoleni z wykonanej roboty w łowisku, a po cichu i z tego, że łowczy i tym razem nie zawiódł.

R.Kałużny